Na wstępie chciałam Wam bardzo podziękować za liczny doping w poprzednim moim poście. Bardzo żałuję, że mamy takie same doświadczenia. Ale jak piszecie, miejmy nadzieję, że chociaż nasze dzieci doczekają się dnia gdy rękodzieło zostanie w pełni docenione ;) Postanowiłam już nie marudzić, robić swoje i sztywno trzymać się swoich postanowień!
Bez dalszych zbędnych komentarzy, przedstawiam Wam Weronikę.
Z każdą kolejną "sesją" utwierdzam się w przekonaniu, że mój kilkuletni aparat domaga się godnego zastępcy :) Staruszek przeprasza za jakość ;)
Miłego weekendu!! Pozdrawiam!
